week 2 en 3

Blog week 3 en 4
Deel 4, Blantyre vervolg:

Zoals ik in mijn vorige blog update al een stukje had verteld hebben we het weekend doorgebracht in Blantyre. Op zaterdag zijn we met z'n allen naar de shoprite geweest om wat boodschappen te doen voor ons verblijf in muona, dit duurde echter iets langer dan dat we hadden verwacht!
(2 uur later hadden ook wij onze spullen bij elkaar..)
Na dit avontuur zijn we met de taxi terug gegaan naar doogles waar we natuurlijk even moesten bijkomen van ons avontuur in de shoprite! (dit natuurlijk met nacho's en cola). In de avond hebben we gezamelijk gegeten en heb ik de rest van de avond gebruikt om te skypen met het thuisfront.
Het slapen in doogles was wel even wennen, we hadden namelijk een 6 persoons kamer (dorm).
In de kamer stonden stapelbedden, toen Tasha het bovenste bed even wilde ontdekken begon het bed al te kantelen voordat ze er dan ook al op zat.. (geen zorgen, iedereen leeft nog!). In de avond hebben we de douches uitgeprobeerd... Er werd ons verteld dat er warm water zou zijn! Op een paar ijskoude stralen en 2 sprinkhanen op mijn voet tijdens het douchen na was ik ook weer "fris".

Op zondag was het tijd om afscheid te nemen van de luxe van Blantyre om weer huiswaarts te keren richting Muona. We zijn rondhalf 12 met de taxi vertrokken naar het Limbe busstation. De bus naar Muona vertrekt hier om 2 uur, echter moet je om 12 uur al aanwezig zijn om een zitplaatsje te veroveren. Bij aankomst op het busstation kwamen wij kwamen wij echter tot de ontdekking dat de bus die ons naar Muona zou brengen kapot was en vandaag zoiezo niet zou rijden! Na een kort gezamelijk overleg en een belletje met Rafael zat er niks anders op: terug naar doogles om het maandag nogmaals te proberen.
Bij terugkomst in doogles werden we verbaasd aangekeken door het personeel met de vraag:
huh, why are you guys back?
Gelukkig konden we terug naar onze oude kamer (net alsof ze het wisten haha!). In de avond hebben we rustig aan gedaan op het terrasje van doogles.

Op maandag keerden we vol goede moed terug naar Limbe busstation. We waren erg blij toen we bij aankomst zagen dat de bus naar Muona er al stond. Maar de bus had echter nog een kleine verassing voor ons, namelijk: De bus was kapot gegaan tijdens de reis van Muona naar Blantyre en moest de rest van de dag daar blijven voor reparatie. (karma?)
Gelukkig kregen we hulp van Sylvester! (dit is een clinichan van de male en female ward) die toevallig ook in Blantyre was dat weekend. Samen met Sylvester hebben we gekeken naar een oplossing om alsnog die dag terug te keren naar Muona.
Onze zoektocht begon op de markt die zich naast Limbe busstation bevind, hier zijn we in een minibusje gestapt (ook rijdend instappen was nieuw voor ons) om vervolgens
(in een overvol busje) naar onze volgende bestemming te rijden: een massale truck! Bij aankomst was de truck echter al helemaal volgeladen met zakken nsima en tientallen mensen er bovenop. Na een
héél kort groepsoverleg waren we het snel met elkaar eens: toch nog maar een dag in doogles wachten op de bus naar Muona want deze optie was veelste gevaarlijk.
(vooral met alle bagage die we bij ons hadden)

Bij terugkomst in doogles had het personeel ons volgensmij al verwacht! ze reageerde namelijk met: Aah you are back, we missed you guys! Dus dat was een erg leuk en warm welkom. Na het hele weekend te hebben gezocht naar de kfc (meerde mislukte taxiritten door blantyre) wist sylvester ons uiteindelijk te vertellen waar deze zich bevond, nog geen 10 min. lopen vanaf doogles! In de middag hebben we samen met Sylvester dan eindelijk bij onze langverwachte kfc gegeten!

In de avond hebben we samen met 3 andere gasten van doogles gegeten, het was erg leuk om de reisverhalen van iedereen te horen en dat van ons te vertellen. Maandag avond heb ik mijn laatse internet kaartje opgemaakt en me voorbereid op onze reis naar Muona.
Op dinsdag ochtend heb ik voor de laatse keer gedouched bij doogles, ditmaal zonder sprinkhanen en mèt warm water! (een goed begin van de dag dus!). Rond half 12 zijn we met de taxi,
(3 maal scheepsrecht toch?) naar Limbe busstation gereisd. Hier hebben we tot 1 uur gewacht en toen kwam tot onze grote opluchting de bus naar Muona het busstation oprijden! We hebben snel een plekje gezocht in de bus en om 2 uur vertrok de bus dan eindelijk richting Muona.
De busrit was lang en vermoeiend, rond half 7 kwamen we aan in Muona. Bij thuiskomst in ons huisje kwamen we tot de verassing dat we geen water en stroom hadden... gelukkig sprong de stroom naar een half uurtje weer aan waardoor we snel hebben gekookt en daarna naar bed zijn gegaan want morgen begint onze stageweek (die van Tasha en mij) op de kinderafdeling!


Deel 5, De peadiatric ward (kinderafdeling):

Op donderdag na het morning report begon voor Tasha en mij de eerste dag op de kinderafdeling. De kinderafdeling is opgedeeld in 2 kamers. 1 kamer met "volwassen" bedden waar de de oudere kinderen komen te liggen, (vanaf 6 jaar ongeveer). En 1 kamer met allemaal wiegjes waar de hele jonge kindjes liggen. Tussen de 2 ruimtes bevindt zich de zusterspost en de treatmentroom waar de kinderen naartoe komen wanneer er bijvoorbeeld een canule (venflon) moet worden ingebracht.
Onze hoofdtaak op de afdeling was om 2x per dag (8 uur en 2 uur) de vitale functies te meten bij alle patiëntjes op de afdeling. Wanneer je de vitale functies meet op de kinderafdeling moet je alleen de pols, ademhaling en temperatuur meten. Dit schrijf je dan op het registratieformulier van de patiënt. De bloeddruk kan niet worden gemeten omdat de armpjes van de kinderen vaak te klein zijn en omdat de juiste maat van de bloeddruk manchet niet aanwezig is.
Een aantal keer in de week komt de clinichan van de afdeling langs om een ward round te doen op de afdeling, tijdens dit rondje neemt hij alle patiëntjes onder de loep en stelt zonodig de behandeling bij.
Helaas kwam er tijdens onze 2 stage weken op de kinderafdeling weinig verpleegkundige handelingen voor, ik heb alleen mee kunnen kijken bij het zetten van een canule bij een babytje en bij het inbrengen van een neusmaagsonde bij een kindje.

De meest voorkomende ziektebeelden op de kinderafdeling zijn: Malaria (vaak al vergevorderd), malnutrition (ondervoeding), pneumonia (longontsteking) en anaemia (bloedarmoede). Vaak is de bloedarmoede een complicatie van vergevorderde malaria. De behandeling van malaria op de kinderafdeling is echter erg goed opgesteld en veel kinderen overleven de ziekte en komen er weer helemaal bovenop.

Helaas hebben Tasha en ik ook te maken gekregen met 2 sterfgevallen op de kinderafdeling. Een kindje (15 jaar) overleed afgelopen maandag (12-04) tijdens het morning report. Het kindje was net overleden toen ik met Tasha de afdeling op kwam lopen. Het was voor ons erg moeilijk om het verdriet van de moeder te zien, ook omdat het voor ons ongemogelijk is om in te denken hoe het is om je kind te verliezen. We hebben meegekeken met het afleggen, het kindje werd door de moeder en verpleegkundige gewassen. Daarna werd het kindje helemaal in doeken gewikkeld, op een brancard gelegd en naar het mortuarium gereden. Het is hierbij de keuze van de ouders of ze het kind rechtstreeks mee naar huis nemen of dat het kind tijdelijk in het mortuarium van het ziekenhuis verblijft tot dat alles is geregeld.
De diagnose van het kindje was: nefrotic syndrome, hierbij is er een malfunctie in de nieren aanwezig waardoor er een vochtophoping plaats vind in het gezicht ( zwelling van de lippen en ogen) en de nek, de huid in de nek komt onder zo'n grote spanning te staan waardoor de huid spontaan openknapt waardoor er grote wonden in de nek waren ontstaan.
Het tweede kindje (4 jaar) overleed op dinsdag (13-04). Het kindje werd met spoed binnen gedragen door de ouders en direct naar de treatmentroom gebracht, hier stonden we al helemaal klaar met alle benodigdheden om het kindje zo snel mogelijk te helpen. Helaas kregen we hier de kans niet toe, na 2 minuten in de treatmentroom overleed het kindje ter plaatse. Na de bevestiging van overlijden door de arts heeft de moeder het kindje weer op de rug getilt, echter toen zij voorover bukte om de doeken onder het kindje te bevestigen kreeg zij de maaginhoud van het overleden kindje over zich heen. Dit omdat de spieren en kleppen in het lichaam niet meer werken en wanneer het lichaam van het kindje dan word gekanteld (in dit geval door het voorover bukken van de moeder) loopt de maaginhoud eruit. Het kindje werd helemaal in doeken gewikkeld en werd op de rug van de moeder gedragen. Hierna zijn de ouders met het kindje naar huis vertrokken.
De diagnose van het kindje: severe malaria. De behandeling van het kindje was te laat, de ziekte had zich tever gevorderd waardoor het kindje overleed voordat er een behandeling gestart kon worden.

De gebruiken/ gewoonten omtrent de dood in Malawi zijn totaal anders in vergelijking met Nederland hierdoor was het voor mij en Tasha wel even slikken toen we dit meemaakten en moesten we even overschakelen naar de afrikaanse gewoontes. Gelukkig stonden we samen op de afdeling waardoor we de gebeurtenis nog hebben kunnen nabespreken.

Ook waren er (natuurlijk!) leuke dingen, zo heb ik samen met Tasha een middag ballonnen uitgedeeld aan de zieke kinderen (en natuurlijk de broertjes en de zusjes) op de afdeling. Het was onwijs leuk om alle kinderen super vrolijk te zien en alleen maar oog te hebben voor de ballon die ze zojuist hadden gekregen. Ook de moeders op de afdeling waren erg dankbaar voor de ballonnen die we aan de kinderen uitdeelden.


Deel 6, Outreach:

We zijn de afgelopen twee weken 2x op outreach gegaan. Dit houdt in dat je met de ambulance van het ziekenhuis naar dorpjes rijdt die te ver weg liggen van het ziekenhuis waardoor het voor de mensen in het dorp erg moeilijk is om het ziekenhuis te berijken. Hier ga je dan eendag heen om een aantal activiteiten te doen zoals; het verstrekken van vitamine supplementen (vooral vit. A), het wegen van baby's om het groeiproces te registreren en het vaccineren van de baby's tegen ziektes. je vaccineert onderandere tegen; polio, rota virus, dpt en pcv.
Bij aankomst heb ik het eerste deel van de ochtend besteed aan het wegen van de baby's en het registeren van het gewicht. Vervolgens heb ik geholpen bij het vaccineren van de baby's, het was op het begin even wennen omdat de beentjes allemaal zo klein zijn! De vaccinaties werden intramusculair gegeven, het polio vaccin werd via de mond gedruppeld, dit was het zelfde voor het rotavirus.

De 2e outreach (15-04) verliep vrijwel hetzelfde als de eerste outreach, echter waren er deze keer een stuk meer mensen die voor injecties, etc. kwamen. (elke outreach ga je naar een ander dorp). Ook deze outreach begon met het wegen van de kinderen. Hierna heb ik bij het verstrekken van de vitamine supplementen geholpen. Hierbij prik je een gaatje in de capsule en knijp je de inhoud in het mondje van de baby. Echter waren er tijdens deze outreach ook veel oudere kinderen die reeds al vaccinaties voor de bovengenoemde ziekten hadden ontvangen en alleen voor de vitamine supplementen kwamen. Hierdoor waren we snel klaar! Er werd tijdens deze outreach ook een voorlichting gegeven over cholera, dit word zingerdewijs gedaan en het is erg mooi om te horen hoe alle vrouwen zingend en klappend meedoen met de voorlichting.
Ook wij mochten ons allemaal even komen voorstellen aan de groep vrouwen tijdens de voorlichting (even een zweetmomentje want dat is natuurlijk best spannend!) maar iedereen was natuurlijk erg nieuwschierig wat die anzungu's nou precies kwamen doen!


Deel 7, De operatie(s):

Op vrijdag ochtend (onze eerste week op de kinderafdeling) tijdens de theepauze van 10 uur werden we verrast door de anesthesist die ons uitnodigde om mee te kijken met een operatie. Helaas wel een hernia repair die ik reeds al had gezien, maarja meekijken met een operatie sla je natuurlijk niet af! Na overleg met de collega's op de kinderafdeling zijn we richting theatre om mee te kijken met de operatie. De operatie ging infeite hetzelde als onze vorige ervaring met de hernia repair dus hier was voor mij en Tasha niet meer zoveel uitdaging in. Echter was het wel leuk om mee te kijken met de operatie!
Nadat de hernia repair afgerond was (duurde ong. 1 uurtje) werden we geroepen om gelijk mee te kijken met de volgende "operatie", dit was echter niet echt een operatie maar meer een kleine procedure. Het ging hierbij om het verwijderen van dood weefsel (gangreen) van het geslachtsdeel van een mannelijke patiënt. Het hele geslachtsdeel van de patiënt was bedekt met gangreen en sommige plekken waren compleet ontvelt. Ook was het helemaal opgezwollen. De procedure vond plaats onder een verdoving via een mondkapje waardoor de patiënt helemaal onder narcose ging. Het verwijderen van het gangreen gebeurde met een soort lepeltje en een mesje. De procedure zag erg pijnlijk uit, ookal voelde de patiënt hier niets van! (je zou er bijna fantoompijn van krijgen!). Na het verwijderen van het weefsel was ong. 15 minuten duurde werd alles weer verbonden in een dikke laag verband en werd de patiënt terug gebracht naar de afdeling.
Het was een erg leuke ervaring om een ochtend mee te hebben mogen lopen in theatre, laat die stageweek op theatre maar komen, ik ben er klaar voor!


Deel 8, De bruiloft en biertjes drinken met William (Mr. Allen):

Afgelopen zondag (11-04) waren we uitgenodigd voor een èchte malawiaanse bruiloft van een chirurg uit het ziekenhuis. We werden rond kwartover 1 opgehaald door Rafael en vervolgens zijn we naar kuppenhall gereden dicht bij ons huisje waar de receptie van de bruiloft plaats vond. Bij aankomst hebben we nog even buiten moeten wachten en na ongeveer een kwartiertje opende de deuren van kuppenhall zich en konden we naar binnen voor een plaatsje. Bij binnenkomst stonden er overal al stoelen klaar en stond de muziek keihard! Na een half uurtje had iedereen een plekje en kwamen de eerste mensen kuppenhall binnen: de getuigen, deze kwamen dansend door het gangpad naar voren gelopen uiteindelijk gevolgd door een swingend bruidspaar. Tijdens het dansen gooide er allemaal mensen uit het publiek geld in het gangpad, later draaide er elke keer een ander liedje en bij elk liedje werd er een bepaalde groep uit het publiek naar voren geroepen
(bv. de familie van de man) om een geldsgeschenk aan het bruispaar te geven. Dit al gebeurde swingend en dansend en in plaats van het geld te geven werd het geld in de lucht gegooid! Toen uiteindelijk de medewerkers van trinity hospital werden verzocht naar voren te komen was het ook onze beurt om al dansend een geldgeschenk aan het bruidspaar te geven, het was een erg leuke ervaring om dit te hebben mogen meemaken en tevens heb ik gelijk m'n dansmoves kunnen oefenen!

Vlak nadat we terug kwamen van de bruiloft kwam William bij ons langs en nodigde ons uit om één biertje te komen drinken met hem en een chirurg van het ziekenhuis (Patrick Noah). Hier zeiden wij natuurlijk geen nee tegen! We zijn met de auto van William naar een bar genaamd nieuw-nijmegen gereden die zich op de plaatselijke markt bevindt. Hier hebben we samen met William en Patrick een aantal biertjes gedronken en een gerookt visje gegeten die gevangen is uit de plaatselijke rivier, chire.
Bij thuiskomst besloten we dat het een leuk idee was als William en Patrick bij ons kwamen eten om zo de dag af te sluiten. We hebben echte hollandse pannenkoeken voor de gebakken! Ook William had eten meegenomen, rijst met bonen en varkensvlees wat echt héél lekker was! (tevens is het wel lekker om na 2 weken weer een stukje vlees te eten!). Het was een erg gezellige en leuke avond! :)